പതിന്നാലാം രാവുദിച്ചത് പതിനേഴാക്കിയിരിക്കുന്നു മനോരമ. മലയാള മനോരമ അങ്ങനെ പലതിനെയും മാറ്റിമറിക്കാറുണ്ട്. തൊള്ളായിരം കോടി രൂപതുടെ അഴിമതി ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഇസ്രായേല്‍ മിസൈല്‍ ഇടപാടിനെക്കുറിച്ച് മനോരമ വായിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അറിയാമോ? അറിയാം-എകെ ആന്റണി അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് ആ പത്രം അച്ചടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ആന്റണി തൊള്ളായിരം കോടി വാങ്ങിയെന്നൊന്നും ആരും പറയുകയില്ല. അദ്ദേഹം അഴിമതിക്കാരനാണെന്നോ അഴിമതിപോയിട്ട്, ഒരു സ്വന്തം അനുയായികള്‍ക്കുവേണ്ടി ഒരു ശുപാര്‍ശപോലും നടത്തുമെന്നോ നടത്താന്‍ ആന്റണിക്ക് കഴിയില്ല എന്നത് വലിയൊരു അയോഗ്യതയായാണ് കോണ്‍ഗ്രസിലെ ഉന്നതനേതാക്കള്‍ തന്നെ പറയാറുള്ളത്.
എന്നാല്‍, മിസൈല്‍ ഇടപാടില്‍ അഴിമതി നടന്നുവെന്നത് ഇതുവരെ വന്ന വെളിപ്പെടുത്തലുകളിലൂടെ സുവ്യക്തമായ കാര്യമാണ്. ആ ഇടപാടിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാകട്ടെ ആന്റണി നയിക്കുന്ന പ്രതിരോധ വകുപ്പിനുമാണ്. പ്രതിരോധ ഇടപാടുകള്‍ കോണ്‍ഗ്രസിന്റെ എക്കാലത്തെയും കറവപ്പശുവാണ്. മനോരമയെന്നല്ല, കേരളത്തിലെ മറ്റു പലപത്രങ്ങളും ഇസ്രായേലി മിസൈല്‍ വാര്‍ത്ത കണ്ടതേയില്ല. കാണാതിരിക്കാനും മൂടിവെക്കാനും സ്വാതന്ത്യ്രമുണ്ടെന്ന് അവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടാകും. തര്‍ക്കിക്കുന്നില്ല. അതെല്ലാം അവരുടെ കാര്യം. ഏതായാലും അവര്‍ പൊത്തിവെച്ചതുകൊണ്ട് ആരും അഴിമതി അറിയാതിരുന്നിട്ടില്ല.
ഇവിടെ പ്രശ്നം, ഇസ്രായേലുമായുള്ള ഇടപാടിലെ അഴിമതി ന്യായീകരിക്കുന്നതു മാത്രമല്ല. മലയാള മനോരമ ഏറ്റവുമൊടുവില്‍ ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്, അത് രാജ്യത്തിന് അവശ്യം വേണ്ട ഒരിടപാടായിരുന്നു എന്ന് സ്ഥാപിക്കാനാണ്. ആ പത്രം ഇന്ന്(ഏപ്രില്‍ എട്ടിന്) കാഴ്ചപ്പാട് പേജില്‍ ആര്‍ പ്രസന്നന്റെ ലേഖനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഇസ്രയേല്‍ സഹകരണ കരാറിലൂടെ വികസിക്കുന്നത് സാങ്കേതിക വിദ്യ
ആര്‍. പ്രസന്നന്‍
ഇസ്രയേലുമായുള്ള മിസൈല്‍ ഇടപാടിനോടു താല്‍പ്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചതു നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ തന്നെ. ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ വികസിപ്പിച്ച മിസൈലിനെ തഴഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഈ ഇടപാടിനു സര്‍ക്കാര്‍ തയാറായതെന്ന ആരോപണം അടിസ്ഥാനരഹിതമാണെന്നു പറയുന്നത് പ്രതിരോധ ഗവേഷണ വികസന സംഘടന(ഡിആര്‍ഡിഒ)യിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍. മാത്രമല്ല, ഈ ഇടപാടു വേണ്ടെന്നുവച്ചാല്‍ അമേരിക്കയുടെ പേട്രിയട്ട് സംവിധാനം വാങ്ങാന്‍ ഇന്ത്യ നിര്‍ബന്ധിതമാകുമെന്നും അവര്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. പേട്രിയട്ട് വാങ്ങുന്നതിനെ ഇന്ത്യന്‍ മിസൈല്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ എതിര്‍ത്തിരുന്നു.
'ആഗോള ടെന്‍ഡര്‍ വിളിച്ച് ആയുധം വാങ്ങുന്നതു പോലുള്ള ഇടപാടല്ലിത്. ഒരു ആയുധംപോലും പൂര്‍ണമായി ഈ ഇടപാടില്‍ ഇസ്രയേലില്‍ നിന്നു വാങ്ങുന്നില്ല. അവരും നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞരുംകൂടി സംയുക്തമായി, സങ്കീര്‍ണമായതും ഇന്നു ലഭ്യമല്ലാത്തതുമായ ചില സംവിധാനങ്ങള്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുക മാത്രമാണിവിടെ. സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു ഇന്ത്യന്‍ സ്ഥാപനം ഏതെങ്കിലുമൊരു വിദേശ സ്ഥാപനവുമായി സഹകരിക്കുന്നതുപോലുള്ള സഹകരണം മാത്രം.
ആയുധങ്ങളല്ല, സാങ്കേതികവിദ്യകളാണ് ഇതില്‍ വികസിപ്പിക്കുന്നത്. ആയുധം (മിസൈല്‍) ഏതു വേണമെന്നത് അതതു സ്ഥലത്തെ ആവശ്യമനുസരിച്ചു തീരുമാനിക്കും - ഒരു ഡിആര്‍ഡിഒ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ പറഞ്ഞു.ഡിആര്‍ഡിഒ വികസിപ്പിച്ച ആകാശ് മിസൈലിനെ തഴഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഇസ്രയേലുമായി ഇടപാടിനു തയാറായിരിക്കുന്നതെന്ന ആരോപണവും ശരിയല്ലെന്നു ഡിആര്‍ഡിഒയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ പറഞ്ഞു. ആകാശിന്റെ ഒരു സ്ക്വാഡ്രണ്‍ വ്യോമസേന ആവശ്യപ്പെട്ടതു നിര്‍മിച്ചുവരികയാണ്.
ചൈനയും സമീപകാലത്തു പാക്കിസ്ഥാനും അണ്വായുധശേഷിയുള്ള മിസൈലുകള്‍ വികസിപ്പിച്ചതിനെ തുടര്‍ന്നാണു ശത്രു മിസൈലുകളെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള സംവിധാനം വേണമെന്നു സൈനികവിഭാഗങ്ങള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. നിലവില്‍ ഇന്ത്യയുടെ അതിര്‍ത്തികളില്‍ ശത്രുവിമാനങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കാനുള്ള റഡാറുകളും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിമാനവേധ മിസൈലുകളും ഇവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന കമാന്‍ഡ് കണ്‍ട്രോള്‍ സംവിധാനങ്ങളുടെയും നീണ്ട ശൃംഖല തന്നെയുണ്ട്.
നിലത്തുള്ള ഈ ശൃംഖലയെ എയര്‍ ഡിഫന്‍സ് ഗ്രൌണ്ട് എന്‍വയോണ്‍മെന്റ് സിസ്റ്റം എന്നു പറയും. നൂറുകണക്കിനു റഡാറുകള്‍, സെന്‍സറുകള്‍, മിസൈല്‍ ബാറ്ററികള്‍, കമാന്‍ഡ് - കണ്‍ട്രോള്‍ കേന്ദ്രങ്ങള്‍, നിരീക്ഷണപോസ്റ്റുകള്‍, വ്യോമസേനാ താവളങ്ങള്‍ എന്നിവയെല്ലാം ചേര്‍ന്ന സങ്കീര്‍ണമായ സംവിധാനമാണിത്.മിസൈല്‍ ഭീഷണി ഉയര്‍ന്നതിനെ തുടര്‍ന്നു സൈന്യം മിസൈല്‍ പ്രതിരോധശേഷി ആവശ്യപ്പെട്ടുതുടങ്ങി. തൊണ്ണൂറുകളുടെ ആദ്യഘട്ടത്തില്‍ റഷ്യ അവരുടെ എസ്വി-300 വാഗ്ദാനം ചെയ്തുവെങ്കിലും അതില്‍ പല പരിമിതികളും കണ്ടെത്തിയ വ്യോമസേന വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കുകയായിരുന്നു. അതിനുശേഷമാണു പേട്രിയട്ട് സംവിധാനം വില്‍ക്കാന്‍ യുഎസ് രംഗത്തെത്തിയത്. സാങ്കേതികവിദ്യകളൊന്നും കൈമാറാന്‍ യുഎസ് തയാറായില്ല.
നിലവിലുള്ള സംവിധാനങ്ങളൊന്നും പറ്റിയതല്ലെന്നു ബോധ്യപ്പെട്ടതിനെ തുടര്‍ന്നാണ് ഇന്ത്യയുടെ വ്യോമപ്രതിരോധാന്തരീക്ഷത്തിന് ഉതകുന്ന സംവിധാനം വികസിപ്പിക്കാന്‍ ഡിആര്‍ഡിഒ തയാറായത്. ഇതിനു നിലവിലുള്ള ചില റഡാറുകള്‍ പരിഷ്കരിക്കണം. കൂടുതല്‍ കൃത്യതയുള്ളതും വിവിധ ദൂരപരിധികളുള്ളതുമായ പലതരം മിസൈലുകള്‍ വികസിപ്പിച്ചു റഡാറുകളുമായി കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കണം. ഇങ്ങനെ പരിഷ്കരിച്ചുവരുന്ന ശൃംഖലയിലെ ഒരു കണ്ണിമാത്രമാണ് ആകാശ് മിസൈല്‍. 25 കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരപരിധിയുള്ള ഈ മിസൈല്‍ വിജയകരമായി പലതവണ പരീക്ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞു എന്നു മാത്രമല്ല, ഇതിന്റെ ഒരു സ്ക്വാഡ്രണ്‍ വ്യോമസേന വാങ്ങാന്‍ തയാറായിട്ടുമുണ്ട്.
ഇതുകൂടാതെയാണ് ഒരുമാസം മുന്‍പു മൂന്നാമതു പരീക്ഷിച്ച മിസൈല്‍വേധ മിസൈല്‍. ഇതിനെ 'അഗ്നിയുടെ പുതിയ പതിപ്പായി ചിലര്‍ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതു ശരിയല്ല. ഇതു പുതിയൊരു മിസൈല്‍ തന്നെയാണെന്ന് ഉപജ്ഞാതാവ് ഡോ. വി.കെ. സാരസ്വത് കഴിഞ്ഞദിവസം വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു. അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുവച്ചും അകത്തുവച്ചും ശത്രുമിസൈലിനെ തകര്‍ക്കാനുള്ള ശേഷിയായിരുന്നു ഇതിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ നടത്തിയത്. തുടര്‍ന്നുള്ള പരീക്ഷണങ്ങളും വിജയിച്ചാല്‍ ഇതും ശൃംഖലയുടെ ഭാഗമാവും.
പക്ഷേ, ഈ രണ്ടു മിസൈലും കൊണ്ടു മിസൈല്‍ പ്രതിരോധശൃംഖല പൂര്‍ണമാവില്ല. അതിനു വിവിധ ദൂരപരിധികളുള്ള മിസൈലുകളുടെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടങ്ങള്‍ വേണം. വിവിധ നിലകളില്‍ ശത്രുമിസൈലുകളെയും വിമാനങ്ങളെയും കണ്ടുപിടിക്കാനും ട്രാക്ക് ചെയ്യാനും കഴിവുള്ള വ്യത്യസ്ത ശേഷികളുള്ള റഡാറുകള്‍ വേണം. പറന്നുവരുന്നതു ശത്രുവിമാനമാണോ അതോ ശത്രുരാജ്യത്തില്‍ ആക്രമണത്തിനുപോയി മടങ്ങിവരുന്ന സ്വന്തം വിമാനമാണോ എന്നു തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഇലക്ട്രോണിക് സംവിധാനം വേണം.
ശത്രുവാണെന്നു ബോധ്യമായാല്‍ അതനുസരിച്ച് അതിനെ ട്രാക്ക് ചെയ്യാന്‍ റഡാറുകള്‍ക്കു സിഗ്നല്‍ നല്‍കുന്ന സംവിധാനം വേണം. ശത്രുവിനെ എത്ര ദൂരത്തില്‍വച്ചു തകര്‍ക്കണമെന്നു കണക്കുകൂട്ടി, അതനുസരിച്ച് അതതു ദൂരപരിധിയുള്ള മിസൈല്‍ ബാറ്ററികള്‍ക്കു കമാന്‍ഡ് നല്‍കുന്ന സംവിധാനം വേണം. ഇതൊന്നും ഇപ്പോള്‍ ഇന്ത്യയിലില്ല; വാങ്ങാനും കിട്ടില്ല. ഇവ ഇന്ത്യയുടെ പ്രത്യേകാവശ്യമനുസരിച്ചു വികസിപ്പിക്കണം. ഈ പരീക്ഷണവികസനത്തിനാണ് ഇസ്രയേലുമായി കൂട്ടുചേരാന്‍ കരാറുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത.്
ഇടപാടിന്റെ തുക മുഴുവനും ഇസ്രയേലിനു കൈമാറുകയല്ല; സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കാനാവശ്യമായ ചെലവാണ് ഇടപാടു തുകയായി തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇരു രാജ്യങ്ങളുംകൂടി സംയുക്തമായി സാങ്കേതികവിദ്യാ വികസനത്തിനു വിനിയോഗിക്കുന്ന തുകയാണിത്.
ഡിആര്‍ഡിഒ പ്രധാനമായും രണ്ടു വിമാനവേധ മിസൈലുകളാണു വികസിപ്പിച്ചുവന്നിരുന്നത്. അതില്‍ 25 കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരപരിധിയുള്ള ആകാശ് തയാറായിക്കഴിഞ്ഞു. അതിനെക്കാള്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ ത്രിശൂല്‍ മിസൈലിന്റെ വികസനം പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ഡിആര്‍ഡിഒയ്ക്കു സാധിച്ചിട്ടില്ല. ഇസ്രയേലിന്റെ പക്കലുള്ള സ്പൈഡര്‍ എന്ന മിസൈലിലെ ചില സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കാമെന്നു കണ്ടെത്തി, അതു സംബന്ധിച്ച സാങ്കേതിക വിദ്യകള്‍ കൈമാറുന്നതു സംബന്ധിച്ചു കരാര്‍ നേരത്തേ തന്നെ തയാറാക്കിയിരുന്നതാണ്. ഇപ്പോള്‍ വിവാദമായിട്ടുള്ള കരാറില്‍ ഇതും ഇങ്ങനെ നേരത്തേ തീരുമാനിച്ച പല ഇടപാടുകളും ഉള്‍പ്പെടും.
ഏതാനും ആകാശ് മിസൈലുകളും ഏതാനും ത്രിശൂല്‍ സമാന മിസൈലുകളും മാത്രമുപയോഗിച്ചു വ്യോമാതിര്‍ത്തി സംരക്ഷിക്കാനാവില്ല. വിമാനാക്രമണമാണെങ്കില്‍ ചിലപ്പോള്‍ പതിനഞ്ചോ ഇരുപതോ വിമാനങ്ങളാവും ഒരുമിച്ചുവരുന്നത്. ഇവയില്‍ ചിലതിനെ എഴുപതോ അറുപതോ കിലോമീറ്റര്‍ അകലെവച്ചുതന്നെ വെടിവച്ചിടാനായേക്കും. ആദ്യത്തെ പ്രതിരോധനിര ഭേദിച്ച് അടുത്തുവരുന്ന വിമാനങ്ങളെ തകര്‍ക്കാന്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ മിസൈലുകള്‍ വേണം.
അതുപോലെ തന്നെ മിസൈല്‍ ആക്രമണത്തെ ചെറുക്കാനും വേണം വിവിധതരം മിസൈലുകളും റഡാറുകളും. ദൂരപരിധി കൂടിയ മിസൈലുകള്‍ അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുപോയി തിരിച്ചു പ്രവേശിച്ചു ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തു പതിക്കുകയാണ്. ഇവയെ അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുവച്ചു തന്നെ തകര്‍ക്കാനാവും പ്രതിരോധ സൈന്യത്തിന്റെ ശ്രമം. അതു സാധിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ തിരിച്ചുകയറിയ ഉടനെ തകര്‍ക്കാന്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ മിസൈല്‍ വേണം.
ഇവ കൂടാതെ, ശത്രു അയയ്ക്കുന്ന ഹ്രസ്വദൂര മിസൈലുകളെ (അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുപോകാത്തവ) തടയാന്‍ മറ്റൊരു ക്ളാസില്‍പ്പെട്ട മിസൈല്‍ വേണം. ഇവയ്ക്കെല്ലാം നിരീക്ഷണവിവരം നല്‍കുന്ന വിവിധതരം റഡാറുകളും വേണം. ഇതെല്ലാം നിറഞ്ഞ ഒരു ശൃംഖലയ്ക്കു വേണ്ട സാങ്കേതികവിദ്യ സംയുക്തമായി വികസിപ്പിക്കാനാണ് ഇസ്രയേലുമായി കരാര്‍ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്.ചുരുക്കത്തില്‍ അടുത്തകാലത്തെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ സംയുക്ത സംരംഭമായ ബ്രഹ്മോസിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചുള്ള കരാറാണിത്. ബ്രഹ്മോസിനു വേണ്ട സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ ഇന്ത്യയും റഷ്യയും സംയുക്തമായി വികസിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.
ഡിആര്‍ഡിഒ വ്യക്തമാക്കുന്നത്: ഒരു ആയുധംപോലും പൂര്‍ണമായി ഈ ഇടപാടില്‍ ഇസ്രയേലില്‍ നിന്നു വാങ്ങുന്നില്ല. അവരും നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞരുംകൂടി സംയുക്തമായി, സങ്കീര്‍ണമായതും ഇന്നു ലഭ്യമല്ലാത്തതുമായ ചില സംവിധാനങ്ങള്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുക മാത്രമാണിവിടെ.
ഇസ്രയേലുമായുള്ള മിസൈല്‍ ഇടപാടിനോടു താല്‍പ്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചതു നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ തന്നെ. ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ വികസിപ്പിച്ച മിസൈലിനെ തഴഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഈ ഇടപാടിനു സര്‍ക്കാര്‍ തയാറായതെന്ന ആരോപണം അടിസ്ഥാനരഹിതമാണെന്നു പറയുന്നത് പ്രതിരോധ ഗവേഷണ വികസന സംഘടന(ഡിആര്‍ഡിഒ)യിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍. മാത്രമല്ല, ഈ ഇടപാടു വേണ്ടെന്നുവച്ചാല്‍ അമേരിക്കയുടെ പേട്രിയട്ട് സംവിധാനം വാങ്ങാന്‍ ഇന്ത്യ നിര്‍ബന്ധിതമാകുമെന്നും അവര്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. പേട്രിയട്ട് വാങ്ങുന്നതിനെ ഇന്ത്യന്‍ മിസൈല്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ എതിര്‍ത്തിരുന്നു.
'ആഗോള ടെന്‍ഡര്‍ വിളിച്ച് ആയുധം വാങ്ങുന്നതു പോലുള്ള ഇടപാടല്ലിത്. ഒരു ആയുധംപോലും പൂര്‍ണമായി ഈ ഇടപാടില്‍ ഇസ്രയേലില്‍ നിന്നു വാങ്ങുന്നില്ല. അവരും നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞരുംകൂടി സംയുക്തമായി, സങ്കീര്‍ണമായതും ഇന്നു ലഭ്യമല്ലാത്തതുമായ ചില സംവിധാനങ്ങള്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുക മാത്രമാണിവിടെ. സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു ഇന്ത്യന്‍ സ്ഥാപനം ഏതെങ്കിലുമൊരു വിദേശ സ്ഥാപനവുമായി സഹകരിക്കുന്നതുപോലുള്ള സഹകരണം മാത്രം.
ആയുധങ്ങളല്ല, സാങ്കേതികവിദ്യകളാണ് ഇതില്‍ വികസിപ്പിക്കുന്നത്. ആയുധം (മിസൈല്‍) ഏതു വേണമെന്നത് അതതു സ്ഥലത്തെ ആവശ്യമനുസരിച്ചു തീരുമാനിക്കും - ഒരു ഡിആര്‍ഡിഒ ശാസ്ത്രജ്ഞന്‍ പറഞ്ഞു.ഡിആര്‍ഡിഒ വികസിപ്പിച്ച ആകാശ് മിസൈലിനെ തഴഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് ഇസ്രയേലുമായി ഇടപാടിനു തയാറായിരിക്കുന്നതെന്ന ആരോപണവും ശരിയല്ലെന്നു ഡിആര്‍ഡിഒയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ പറഞ്ഞു. ആകാശിന്റെ ഒരു സ്ക്വാഡ്രണ്‍ വ്യോമസേന ആവശ്യപ്പെട്ടതു നിര്‍മിച്ചുവരികയാണ്.
ചൈനയും സമീപകാലത്തു പാക്കിസ്ഥാനും അണ്വായുധശേഷിയുള്ള മിസൈലുകള്‍ വികസിപ്പിച്ചതിനെ തുടര്‍ന്നാണു ശത്രു മിസൈലുകളെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ കഴിവുള്ള സംവിധാനം വേണമെന്നു സൈനികവിഭാഗങ്ങള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. നിലവില്‍ ഇന്ത്യയുടെ അതിര്‍ത്തികളില്‍ ശത്രുവിമാനങ്ങളെ നിരീക്ഷിക്കാനുള്ള റഡാറുകളും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിമാനവേധ മിസൈലുകളും ഇവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന കമാന്‍ഡ് കണ്‍ട്രോള്‍ സംവിധാനങ്ങളുടെയും നീണ്ട ശൃംഖല തന്നെയുണ്ട്.
നിലത്തുള്ള ഈ ശൃംഖലയെ എയര്‍ ഡിഫന്‍സ് ഗ്രൌണ്ട് എന്‍വയോണ്‍മെന്റ് സിസ്റ്റം എന്നു പറയും. നൂറുകണക്കിനു റഡാറുകള്‍, സെന്‍സറുകള്‍, മിസൈല്‍ ബാറ്ററികള്‍, കമാന്‍ഡ് - കണ്‍ട്രോള്‍ കേന്ദ്രങ്ങള്‍, നിരീക്ഷണപോസ്റ്റുകള്‍, വ്യോമസേനാ താവളങ്ങള്‍ എന്നിവയെല്ലാം ചേര്‍ന്ന സങ്കീര്‍ണമായ സംവിധാനമാണിത്.മിസൈല്‍ ഭീഷണി ഉയര്‍ന്നതിനെ തുടര്‍ന്നു സൈന്യം മിസൈല്‍ പ്രതിരോധശേഷി ആവശ്യപ്പെട്ടുതുടങ്ങി. തൊണ്ണൂറുകളുടെ ആദ്യഘട്ടത്തില്‍ റഷ്യ അവരുടെ എസ്വി-300 വാഗ്ദാനം ചെയ്തുവെങ്കിലും അതില്‍ പല പരിമിതികളും കണ്ടെത്തിയ വ്യോമസേന വേണ്ടെന്നു വയ്ക്കുകയായിരുന്നു. അതിനുശേഷമാണു പേട്രിയട്ട് സംവിധാനം വില്‍ക്കാന്‍ യുഎസ് രംഗത്തെത്തിയത്. സാങ്കേതികവിദ്യകളൊന്നും കൈമാറാന്‍ യുഎസ് തയാറായില്ല.
നിലവിലുള്ള സംവിധാനങ്ങളൊന്നും പറ്റിയതല്ലെന്നു ബോധ്യപ്പെട്ടതിനെ തുടര്‍ന്നാണ് ഇന്ത്യയുടെ വ്യോമപ്രതിരോധാന്തരീക്ഷത്തിന് ഉതകുന്ന സംവിധാനം വികസിപ്പിക്കാന്‍ ഡിആര്‍ഡിഒ തയാറായത്. ഇതിനു നിലവിലുള്ള ചില റഡാറുകള്‍ പരിഷ്കരിക്കണം. കൂടുതല്‍ കൃത്യതയുള്ളതും വിവിധ ദൂരപരിധികളുള്ളതുമായ പലതരം മിസൈലുകള്‍ വികസിപ്പിച്ചു റഡാറുകളുമായി കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കണം. ഇങ്ങനെ പരിഷ്കരിച്ചുവരുന്ന ശൃംഖലയിലെ ഒരു കണ്ണിമാത്രമാണ് ആകാശ് മിസൈല്‍. 25 കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരപരിധിയുള്ള ഈ മിസൈല്‍ വിജയകരമായി പലതവണ പരീക്ഷിച്ചുകഴിഞ്ഞു എന്നു മാത്രമല്ല, ഇതിന്റെ ഒരു സ്ക്വാഡ്രണ്‍ വ്യോമസേന വാങ്ങാന്‍ തയാറായിട്ടുമുണ്ട്.
ഇതുകൂടാതെയാണ് ഒരുമാസം മുന്‍പു മൂന്നാമതു പരീക്ഷിച്ച മിസൈല്‍വേധ മിസൈല്‍. ഇതിനെ 'അഗ്നിയുടെ പുതിയ പതിപ്പായി ചിലര്‍ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതു ശരിയല്ല. ഇതു പുതിയൊരു മിസൈല്‍ തന്നെയാണെന്ന് ഉപജ്ഞാതാവ് ഡോ. വി.കെ. സാരസ്വത് കഴിഞ്ഞദിവസം വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു. അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുവച്ചും അകത്തുവച്ചും ശത്രുമിസൈലിനെ തകര്‍ക്കാനുള്ള ശേഷിയായിരുന്നു ഇതിന്റെ പരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ നടത്തിയത്. തുടര്‍ന്നുള്ള പരീക്ഷണങ്ങളും വിജയിച്ചാല്‍ ഇതും ശൃംഖലയുടെ ഭാഗമാവും.
പക്ഷേ, ഈ രണ്ടു മിസൈലും കൊണ്ടു മിസൈല്‍ പ്രതിരോധശൃംഖല പൂര്‍ണമാവില്ല. അതിനു വിവിധ ദൂരപരിധികളുള്ള മിസൈലുകളുടെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടങ്ങള്‍ വേണം. വിവിധ നിലകളില്‍ ശത്രുമിസൈലുകളെയും വിമാനങ്ങളെയും കണ്ടുപിടിക്കാനും ട്രാക്ക് ചെയ്യാനും കഴിവുള്ള വ്യത്യസ്ത ശേഷികളുള്ള റഡാറുകള്‍ വേണം. പറന്നുവരുന്നതു ശത്രുവിമാനമാണോ അതോ ശത്രുരാജ്യത്തില്‍ ആക്രമണത്തിനുപോയി മടങ്ങിവരുന്ന സ്വന്തം വിമാനമാണോ എന്നു തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഇലക്ട്രോണിക് സംവിധാനം വേണം.
ശത്രുവാണെന്നു ബോധ്യമായാല്‍ അതനുസരിച്ച് അതിനെ ട്രാക്ക് ചെയ്യാന്‍ റഡാറുകള്‍ക്കു സിഗ്നല്‍ നല്‍കുന്ന സംവിധാനം വേണം. ശത്രുവിനെ എത്ര ദൂരത്തില്‍വച്ചു തകര്‍ക്കണമെന്നു കണക്കുകൂട്ടി, അതനുസരിച്ച് അതതു ദൂരപരിധിയുള്ള മിസൈല്‍ ബാറ്ററികള്‍ക്കു കമാന്‍ഡ് നല്‍കുന്ന സംവിധാനം വേണം. ഇതൊന്നും ഇപ്പോള്‍ ഇന്ത്യയിലില്ല; വാങ്ങാനും കിട്ടില്ല. ഇവ ഇന്ത്യയുടെ പ്രത്യേകാവശ്യമനുസരിച്ചു വികസിപ്പിക്കണം. ഈ പരീക്ഷണവികസനത്തിനാണ് ഇസ്രയേലുമായി കൂട്ടുചേരാന്‍ കരാറുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത.്
ഇടപാടിന്റെ തുക മുഴുവനും ഇസ്രയേലിനു കൈമാറുകയല്ല; സാങ്കേതികവിദ്യ വികസിപ്പിക്കാനാവശ്യമായ ചെലവാണ് ഇടപാടു തുകയായി തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇരു രാജ്യങ്ങളുംകൂടി സംയുക്തമായി സാങ്കേതികവിദ്യാ വികസനത്തിനു വിനിയോഗിക്കുന്ന തുകയാണിത്.
ഡിആര്‍ഡിഒ പ്രധാനമായും രണ്ടു വിമാനവേധ മിസൈലുകളാണു വികസിപ്പിച്ചുവന്നിരുന്നത്. അതില്‍ 25 കിലോമീറ്റര്‍ ദൂരപരിധിയുള്ള ആകാശ് തയാറായിക്കഴിഞ്ഞു. അതിനെക്കാള്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ ത്രിശൂല്‍ മിസൈലിന്റെ വികസനം പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ഡിആര്‍ഡിഒയ്ക്കു സാധിച്ചിട്ടില്ല. ഇസ്രയേലിന്റെ പക്കലുള്ള സ്പൈഡര്‍ എന്ന മിസൈലിലെ ചില സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ ഇതിനായി ഉപയോഗിക്കാമെന്നു കണ്ടെത്തി, അതു സംബന്ധിച്ച സാങ്കേതിക വിദ്യകള്‍ കൈമാറുന്നതു സംബന്ധിച്ചു കരാര്‍ നേരത്തേ തന്നെ തയാറാക്കിയിരുന്നതാണ്. ഇപ്പോള്‍ വിവാദമായിട്ടുള്ള കരാറില്‍ ഇതും ഇങ്ങനെ നേരത്തേ തീരുമാനിച്ച പല ഇടപാടുകളും ഉള്‍പ്പെടും.
ഏതാനും ആകാശ് മിസൈലുകളും ഏതാനും ത്രിശൂല്‍ സമാന മിസൈലുകളും മാത്രമുപയോഗിച്ചു വ്യോമാതിര്‍ത്തി സംരക്ഷിക്കാനാവില്ല. വിമാനാക്രമണമാണെങ്കില്‍ ചിലപ്പോള്‍ പതിനഞ്ചോ ഇരുപതോ വിമാനങ്ങളാവും ഒരുമിച്ചുവരുന്നത്. ഇവയില്‍ ചിലതിനെ എഴുപതോ അറുപതോ കിലോമീറ്റര്‍ അകലെവച്ചുതന്നെ വെടിവച്ചിടാനായേക്കും. ആദ്യത്തെ പ്രതിരോധനിര ഭേദിച്ച് അടുത്തുവരുന്ന വിമാനങ്ങളെ തകര്‍ക്കാന്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ മിസൈലുകള്‍ വേണം.
അതുപോലെ തന്നെ മിസൈല്‍ ആക്രമണത്തെ ചെറുക്കാനും വേണം വിവിധതരം മിസൈലുകളും റഡാറുകളും. ദൂരപരിധി കൂടിയ മിസൈലുകള്‍ അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുപോയി തിരിച്ചു പ്രവേശിച്ചു ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തു പതിക്കുകയാണ്. ഇവയെ അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുവച്ചു തന്നെ തകര്‍ക്കാനാവും പ്രതിരോധ സൈന്യത്തിന്റെ ശ്രമം. അതു സാധിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ തിരിച്ചുകയറിയ ഉടനെ തകര്‍ക്കാന്‍ ദൂരപരിധി കുറഞ്ഞ മിസൈല്‍ വേണം.
ഇവ കൂടാതെ, ശത്രു അയയ്ക്കുന്ന ഹ്രസ്വദൂര മിസൈലുകളെ (അന്തരീക്ഷത്തിനു പുറത്തുപോകാത്തവ) തടയാന്‍ മറ്റൊരു ക്ളാസില്‍പ്പെട്ട മിസൈല്‍ വേണം. ഇവയ്ക്കെല്ലാം നിരീക്ഷണവിവരം നല്‍കുന്ന വിവിധതരം റഡാറുകളും വേണം. ഇതെല്ലാം നിറഞ്ഞ ഒരു ശൃംഖലയ്ക്കു വേണ്ട സാങ്കേതികവിദ്യ സംയുക്തമായി വികസിപ്പിക്കാനാണ് ഇസ്രയേലുമായി കരാര്‍ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്.ചുരുക്കത്തില്‍ അടുത്തകാലത്തെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ സംയുക്ത സംരംഭമായ ബ്രഹ്മോസിന്റെ ചുവടുപിടിച്ചുള്ള കരാറാണിത്. ബ്രഹ്മോസിനു വേണ്ട സാങ്കേതികവിദ്യകള്‍ ഇന്ത്യയും റഷ്യയും സംയുക്തമായി വികസിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.
ഡിആര്‍ഡിഒ വ്യക്തമാക്കുന്നത്: ഒരു ആയുധംപോലും പൂര്‍ണമായി ഈ ഇടപാടില്‍ ഇസ്രയേലില്‍ നിന്നു വാങ്ങുന്നില്ല. അവരും നമ്മുടെ ശാസ്ത്രജ്ഞരുംകൂടി സംയുക്തമായി, സങ്കീര്‍ണമായതും ഇന്നു ലഭ്യമല്ലാത്തതുമായ ചില സംവിധാനങ്ങള്‍ വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുക മാത്രമാണിവിടെ.
എത്രമാത്രം തരംതാണ വാദങ്ങളാണ് സോണിയാ ഗാന്ധിയുടെ കോണ്‍ഗ്രസിനെ രക്ഷിക്കാന്‍ മനോരമ നിരത്തുന്നതെന്ന് വിശദീകരിച്ച് സമയം കളയുന്നില്ല. 'ദ ഹിന്ദു' പത്രം 2008 നവംബര്‍ 20ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനം നോക്കുക.
Reinventing a proven indigenous missile?
Ashok Parthasarathi and Raman Puri
Reported moves by the Ministry of Defence to outsource abroad a Rs. 10,000-crore project for an air defence system raise many questions.
There have been press reports recently about the Ministry of Defence awarding Israel a Rs. 10,000-crore contract to develop and produce an “Advanced New Generation Surface to Air Missile (SAM) System.” This is to be an extension of the Israel Aircraft Industries Ltd. (IAI)-Defence Research and Development Organisation (DRDO) project (in which the DRDO’s work share is insignificant) that is under way. It involves a price of about Rs. 2,800 crore. The objective is for the DRDO and the IAI to jointly develop, and for the IAI to then produce, three 70-km-range Barak 2 missile systems for the Indian Navy.
Concurrently, the IAI is to develop, manufacture and supply to the Indian Air Force (IAF) another SAM System. This system is stated to have the capability to intercept both missiles and manned aircraft at a range of up to120 km. It is reliably learnt that about a dozen such SAMs are to be purchased by the IAF from the IAI at a price of around Rs. 10,000 crore.
At the same time, the success of the DRDO’s own project to develop, make a prototype of and prove on the field a high-performance SAM, called Project Air Defence (AD), for a far superior, much more demanding application, namely, to shoot down ballistic missiles at ranges much greater than 120 km, has been widely reported. The press release issued by the DRDO on December 15, 2007 regarding SAM said: “The Indian drive to realise a Ballistic Missile Defence (BMD) system took a significant step forward with the country joining the elite club of the USA, Russia and Israel when an endospheric (within the atmosphere) interceptor missile developed by the DRDO successfully targeted a hostile missile twice in early December 2007. The Air Defence interceptor missile developed by the DRDO destroyed the target missile. An exospheric (beyond the atmosphere) interception of a target Ballistic Missile had already been achieved earlier.”
This home-grown missile system in which the radar hardware too is now being indigenised (the software, in any case, was written entirely by Indian teams earlier) has all the capabilities sought from the Air Defence Missile System to be developed and then productionised by the IAI — and indeed much more. Why, then, should the IAI “offer” be even considered?
It does not require rocket science to infer that a missile system that can intercept a ballistic missile does so at ranges far greater than the 120 km asked for from the IAI by the IAF. Similarly, the DRDO’s Ballistic Missile Defence System which has successfully intercepted enemy/target aircraft right up to the limits of endospheric altitudes can effectively intercept any aircraft at ranges of 120 km-plus.
Countries that have developed such air defence systems do not compartmentalise their roles as being strategic or tactical, or limit their utilisation against either offensive manned aircraft on the one hand or missiles on the other. Doing so would be technologically and operationally illogical. What is more, it will lead to significant wastage of human and financial resources. Why, then, the IAF and the Navy have not drawn this obvious interference, or the DRDO has not clearly highlighted and emphasised the capability and relevance of the Project (AD) for Tactical Air Defence of its proven Ballistic Missile Defence Missile (BMD) system, is unclear — although the DRDO press release did state that the successfully demonstrated BMD had all the features necessary to double up easily as a tactical AD missile.
Incidentally, it has been reported in the media that besides firing to destroy a ballistic missile, the DRDO’s interceptor missile engaged a simulated air target and a naval ship at ranges of 100 km-plus and intercepted them. What is more, neither the Navy nor the IAF is willing to recognise or acknowledge, much less accept, these capabilities of the DRDO’s Project AD missile systems despite the numerous joint committees they are members of. At such committee meetings, all these developments and concrete achievements of the DRDO have been presented by it and discussed in detail by senior representatives of those defence services and senior DRDO scientists.
The AD system developed and proved by the DRDO in record time and at record cost by world standards is, in concept, like the French Astra 30 and the U.S. PAC 3 recently introduced in those countries. However, in terms of design and performance, the DRDO’s AD system is superior to the French and U.S. systems. Basically, such modern AD Systems deploy Multifunction Active Aperture Radars (Long Range) and Medium Range Multifunction Radars to determine multiple target positions in space, and communicate over secure, real-time links to the interceptor missiles or launchers. The interceptor missiles themselves meanwhile have the intelligence to determine their trajectories and engage enemy aircraft or missiles at long range. The systems to be procured from Israel will necessarily have the same concept and components as the Project AD missile — or so it is to be hoped.
What is more, while the Project AD missile not only exists but is proven in the much more demanding BMD role, the IAI AD missile has yet to be developed. So, if the Rs. 10,000-crore contract for the 120-km range Barak NG AD missile for the IAF is signed, it will be a true case of reinventing the wheel abroad at exorbitant cost and at the expense of existing and proven indigenous missiles of the DRDO that offer better performance. So much for the policy of self-reliance and indigenisation that is stated at every defence forum.
One may rightly then ask: why did this not apply to the Naval Systems? In our view, the Rs. 2,800-crore contract with the IAI in this regard was also a hastily signed one. Project AD’s radar system would possibly have required re-engineering to downsize the Medium Range Multifunction Radar to be mounted on a naval ship’s mast, and some developmental effort to deal with stabilisation issues at sea (using capability already available with L&T, R&D Engineers, Pune, and BEL).
Clearly, however, no such re-engineering and stabilisation effort is required for the IAF’s ground-based systems. The Medium Range Multifunction radar of Project AD has been extensively used by the IAF in exercises even with foreign air forces. As for the interceptor missiles, India has the total design, technology and production capabilities thoroughly proven in repeated BMD field trials conducted over the last two years.
Therefore, while there would be no justification for the IAF going in for the so-called “Advanced New Generation, Air Defence System Programme” with the IAI, in the case of the Navy, too, the systems under development by the IAI should be the last systems to be ordered abroad.
The so-called joint IAI-DRDO project for Barak-2 is one in which the DRDO, surprisingly, has a small-to-insignificant contribution to make. Therefore, the reason for the DRDO joining this programme under such circumstances, and even more when its own technically and operationally superior Project (AD) SAM has been proven in the field, is not clear. Is this yet another case of the DRDO being pressured, not only by a defence service but by the Ministry of Defence itself?
In view of the foregoing, while we ponder over these issues, there should be no “develop & buy” or “buy & make” orders for the IAF’s AD systems. Instead, both the DRDO and the IAF must be directed by the Defence Minister to jointly use the DRDO’s established and proven capability and actual AD missiles to meet the IAF’s AD requirement. And the proposed procurement from the IAI of Israel should be dropped forthwith.
There is a Central Bureau of Investigation enquiry in progress against the IAI. It will therefore be a gross and serious violation of government rules and regulations to place fresh orders for any systems whatsoever with the IAI until the CBI enquiry is over and the IAI is cleared. But a recent news item (Indian Express, November 17, 2008) cited government sources as having told the newspaper that “the Defence Ministry has gone to the Cabinet Committee on Security (CCS) for approval of this multi-million dollar procurement of a Medium-Range Surface-to-Air Missile (MRSAM) project between Israeli defence contractors and the DRDO” — even before the CBI enquiry is complete.
(Ashok Parthasarathi was Science and Technology Adviser to Prime Minister Indira Gandhi for nine years in two spells in the 1970s and the early 1980s. He has been closely involved with India’s air defence system, overseen and directed as it was even then by the Radar & Communication Board chaired by the Prime Minister. Vice-Admiral Raman Puri retired as Chief of the Integrated Defence Staff to the Chairman, Committee of Defence Service Chiefs and was deeply associated with the inter-services weapons procurement process from October 2003 to February 2006.)
Ashok Parthasarathi and Raman Puri
Reported moves by the Ministry of Defence to outsource abroad a Rs. 10,000-crore project for an air defence system raise many questions.
There have been press reports recently about the Ministry of Defence awarding Israel a Rs. 10,000-crore contract to develop and produce an “Advanced New Generation Surface to Air Missile (SAM) System.” This is to be an extension of the Israel Aircraft Industries Ltd. (IAI)-Defence Research and Development Organisation (DRDO) project (in which the DRDO’s work share is insignificant) that is under way. It involves a price of about Rs. 2,800 crore. The objective is for the DRDO and the IAI to jointly develop, and for the IAI to then produce, three 70-km-range Barak 2 missile systems for the Indian Navy.
Concurrently, the IAI is to develop, manufacture and supply to the Indian Air Force (IAF) another SAM System. This system is stated to have the capability to intercept both missiles and manned aircraft at a range of up to120 km. It is reliably learnt that about a dozen such SAMs are to be purchased by the IAF from the IAI at a price of around Rs. 10,000 crore.
At the same time, the success of the DRDO’s own project to develop, make a prototype of and prove on the field a high-performance SAM, called Project Air Defence (AD), for a far superior, much more demanding application, namely, to shoot down ballistic missiles at ranges much greater than 120 km, has been widely reported. The press release issued by the DRDO on December 15, 2007 regarding SAM said: “The Indian drive to realise a Ballistic Missile Defence (BMD) system took a significant step forward with the country joining the elite club of the USA, Russia and Israel when an endospheric (within the atmosphere) interceptor missile developed by the DRDO successfully targeted a hostile missile twice in early December 2007. The Air Defence interceptor missile developed by the DRDO destroyed the target missile. An exospheric (beyond the atmosphere) interception of a target Ballistic Missile had already been achieved earlier.”
This home-grown missile system in which the radar hardware too is now being indigenised (the software, in any case, was written entirely by Indian teams earlier) has all the capabilities sought from the Air Defence Missile System to be developed and then productionised by the IAI — and indeed much more. Why, then, should the IAI “offer” be even considered?
It does not require rocket science to infer that a missile system that can intercept a ballistic missile does so at ranges far greater than the 120 km asked for from the IAI by the IAF. Similarly, the DRDO’s Ballistic Missile Defence System which has successfully intercepted enemy/target aircraft right up to the limits of endospheric altitudes can effectively intercept any aircraft at ranges of 120 km-plus.
Countries that have developed such air defence systems do not compartmentalise their roles as being strategic or tactical, or limit their utilisation against either offensive manned aircraft on the one hand or missiles on the other. Doing so would be technologically and operationally illogical. What is more, it will lead to significant wastage of human and financial resources. Why, then, the IAF and the Navy have not drawn this obvious interference, or the DRDO has not clearly highlighted and emphasised the capability and relevance of the Project (AD) for Tactical Air Defence of its proven Ballistic Missile Defence Missile (BMD) system, is unclear — although the DRDO press release did state that the successfully demonstrated BMD had all the features necessary to double up easily as a tactical AD missile.
Incidentally, it has been reported in the media that besides firing to destroy a ballistic missile, the DRDO’s interceptor missile engaged a simulated air target and a naval ship at ranges of 100 km-plus and intercepted them. What is more, neither the Navy nor the IAF is willing to recognise or acknowledge, much less accept, these capabilities of the DRDO’s Project AD missile systems despite the numerous joint committees they are members of. At such committee meetings, all these developments and concrete achievements of the DRDO have been presented by it and discussed in detail by senior representatives of those defence services and senior DRDO scientists.
The AD system developed and proved by the DRDO in record time and at record cost by world standards is, in concept, like the French Astra 30 and the U.S. PAC 3 recently introduced in those countries. However, in terms of design and performance, the DRDO’s AD system is superior to the French and U.S. systems. Basically, such modern AD Systems deploy Multifunction Active Aperture Radars (Long Range) and Medium Range Multifunction Radars to determine multiple target positions in space, and communicate over secure, real-time links to the interceptor missiles or launchers. The interceptor missiles themselves meanwhile have the intelligence to determine their trajectories and engage enemy aircraft or missiles at long range. The systems to be procured from Israel will necessarily have the same concept and components as the Project AD missile — or so it is to be hoped.
What is more, while the Project AD missile not only exists but is proven in the much more demanding BMD role, the IAI AD missile has yet to be developed. So, if the Rs. 10,000-crore contract for the 120-km range Barak NG AD missile for the IAF is signed, it will be a true case of reinventing the wheel abroad at exorbitant cost and at the expense of existing and proven indigenous missiles of the DRDO that offer better performance. So much for the policy of self-reliance and indigenisation that is stated at every defence forum.
One may rightly then ask: why did this not apply to the Naval Systems? In our view, the Rs. 2,800-crore contract with the IAI in this regard was also a hastily signed one. Project AD’s radar system would possibly have required re-engineering to downsize the Medium Range Multifunction Radar to be mounted on a naval ship’s mast, and some developmental effort to deal with stabilisation issues at sea (using capability already available with L&T, R&D Engineers, Pune, and BEL).
Clearly, however, no such re-engineering and stabilisation effort is required for the IAF’s ground-based systems. The Medium Range Multifunction radar of Project AD has been extensively used by the IAF in exercises even with foreign air forces. As for the interceptor missiles, India has the total design, technology and production capabilities thoroughly proven in repeated BMD field trials conducted over the last two years.
Therefore, while there would be no justification for the IAF going in for the so-called “Advanced New Generation, Air Defence System Programme” with the IAI, in the case of the Navy, too, the systems under development by the IAI should be the last systems to be ordered abroad.
The so-called joint IAI-DRDO project for Barak-2 is one in which the DRDO, surprisingly, has a small-to-insignificant contribution to make. Therefore, the reason for the DRDO joining this programme under such circumstances, and even more when its own technically and operationally superior Project (AD) SAM has been proven in the field, is not clear. Is this yet another case of the DRDO being pressured, not only by a defence service but by the Ministry of Defence itself?
In view of the foregoing, while we ponder over these issues, there should be no “develop & buy” or “buy & make” orders for the IAF’s AD systems. Instead, both the DRDO and the IAF must be directed by the Defence Minister to jointly use the DRDO’s established and proven capability and actual AD missiles to meet the IAF’s AD requirement. And the proposed procurement from the IAI of Israel should be dropped forthwith.
There is a Central Bureau of Investigation enquiry in progress against the IAI. It will therefore be a gross and serious violation of government rules and regulations to place fresh orders for any systems whatsoever with the IAI until the CBI enquiry is over and the IAI is cleared. But a recent news item (Indian Express, November 17, 2008) cited government sources as having told the newspaper that “the Defence Ministry has gone to the Cabinet Committee on Security (CCS) for approval of this multi-million dollar procurement of a Medium-Range Surface-to-Air Missile (MRSAM) project between Israeli defence contractors and the DRDO” — even before the CBI enquiry is complete.
(Ashok Parthasarathi was Science and Technology Adviser to Prime Minister Indira Gandhi for nine years in two spells in the 1970s and the early 1980s. He has been closely involved with India’s air defence system, overseen and directed as it was even then by the Radar & Communication Board chaired by the Prime Minister. Vice-Admiral Raman Puri retired as Chief of the Integrated Defence Staff to the Chairman, Committee of Defence Service Chiefs and was deeply associated with the inter-services weapons procurement process from October 2003 to February 2006.)
അശോക് പാര്‍ത്ഥസാരഥിയും വൈസ് അഡ്മിറല്‍ രാമന്‍ പുരിയും ചേര്‍ന്നെഴുതിയ ഈ ലേഖനത്തിനപ്പുറം എന്ത് പറയാന്‍. ഇന്ദിരാഗാന്ധി പ്രധാനമന്ത്രിയായിരുന്നപ്പോള്‍ സുരക്ഷാ ഉപദേഷ്ടാവായിരുന്നു അശോക് പാര്‍ത്ഥസാരഥി. സുരക്ഷാ ദേനാതലവന്‍മാരുടെ കമ്മറ്റിയുടെ സ്റ്റാഫ് മേധാവിയായിരുന്നു രാമന്‍ പുരി.
7 comments:
പതിന്നാലാം രാവുദിച്ചത് പതിനേഴാക്കിയിരിക്കുന്നു മനോരമ. മലയാള മനോരമ അങ്ങനെ പലതിനെയും മാറ്റിമറിക്കാറുണ്ട്. തൊള്ളായിരം കോടി രൂപതുടെ അഴിമതി ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന ഇസ്രായേല്‍ മിസൈല്‍ ഇടപാടിനെക്കുറിച്ച് മനോരമ വായിക്കുന്നവര്‍ക്ക് അറിയാമോ? അറിയാം-എകെ ആന്റണി അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് ആ പത്രം അച്ചടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
i don't believe that Mr. Antony did anything wrong for this purchase. Bofors scandal was a big issue in india. At last what happened? Rajiv Gandhi lost his PM post and lost the election. But for the last war with Pakistan (Kargil War),India mainly used Bofors weapons and we were success with these weapons. Now can anybody tell where we don't have brokerage in govt purchases?.. Its a part of the system now.. So no use of debating like these issues..I think that only 40 - 60 % of the fund only benefited to the common people, rest all going as brokerage,commition and other expenses. (For example consider our pwd contract work. What will be the actual cost for a 1L project?). Again coming back to the topic, Manorama will do whatever for their benefit.. not for congress's benefit.
But for the last war with Pakistan (Kargil War),India mainly used Bofors weapons and we were success with these weapons.
ഇതൊരു പ്രചരണം മാത്രമായിരുന്നോ അതോ വാസ്തവമോ?
.......So no use of debating like these issues..
കോണ്‍ഗ്രസ് ആണ് ഉത്തരം പറയേണ്ടത് എന്നതിനാലാണോ ഈ നിലപാട്?
Comments about Janashakti :.
01. Bofors used for kargil war:- This was reported by many media's. I am sorry to say that i am not remembering the names since its an old story. Now you can read the same thing also in http://en.wikipedia.org/wiki/Kargil_War .
2. Weather it was a success: Yes Its clear that India won the Battle in Kargil on 1999. What else can be provided as a proof.
3. No use of debating these issues.
Whichever govt comes to power they all do the same thing. What happened to the following big scandals ?
a. tehelka scandal
b. George Fernandes Case
c. SNC-Lavalin case
d. Palm oil Case
e. Balakrishna pillai case
f. BJP's Patrol pumb case
g. Bofors Case
Here when i ve named few scandals, it includes all main party's like congress, BJP, and CPI(M)
Hope this will clarify your concerns.
--Here when i ve named few scandals, it includes all main party's congress, BJP, and CPI(M)--
Why then Antony is playing hide and seek game while asked regarding Lavalin.It seems he is trying to cover up some thing/he knows some thing/ OR he is afraid of some thing whenever media seek his comments about Lavalin.
What is the relation with Antony and Lavlin..? Is he benefited with single penny from SNC-Lavalin? Or the people who benefited from SNC-Lavalin is Prakash Karat and Pinarai Vijayan?... Ask Karat who sponsored Karat's house in Delhi ..?
എന്താ മനൊജേട്ടാ, ഡെലിട്ടിയൊ എന്റെ കമന്റു? അസഹിഷ്ണുതയൊ അതൊ "ഇനി നീ ഇവിടെ മിണ്ടണ്ട" എന്ന കമ്മൂണിസ്റ്റ് ലൈനൊ?
എന്തായാലും കുഴപ്പമില്ല, തുടരുക..... വായിക്കാന്‍ ഞാനുണ്ടാവും,തോന്നിയാല്‍ കമന്റും.....
Post a Comment